Ik wilde jullie een mooie kerstwens sturen, maar ik kan het niet. Ik kan nu geen vrolijke kerstwens sturen terwijl duizenden mensen sterven in Aleppo en ik achter elkaar beelden zie van mensen die afscheid nemen van de wereld. De wereld is nu even niet vrolijk.
Het afgelopen jaar heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de noodopvang voor vluchtelingen in Zaandam. Niet alleen van Syriërs, maar ook van Irakezen en Koerden heb ik de meest verschrikkelijke verhalen gehoord over de wandaden van IS, de regering van Assad en de Russische troepen van Poetin. En verder wordt Syrië gebombardeerd door zo ongeveer iedere grote mogendheid. Ik zou ook vluchten.
Bij een man uit Irak kwamen naast zijn huis de raketten neer. Hij is gevlucht met zijn zoon met de enge bootjes naar Griekenland en uiteindelijk naar Nederland. Zijn vrouw en andere kinderen konden niet mee. Een van zijn zoons was zo vreselijk gemarteld dat hij te zwak was om mee te gaan. Toen hij vluchtte moest ook de rest van zijn gezin vluchten omdat ze anders zouden worden gedood door IS. Vluchten is namelijk verboden in IS gebied.
De man en zijn zoon wachten nu nog steeds op een verblijfsvergunning omdat de IND Irakezen niet zo makkelijk een status toekent als aan de Syriërs. Voor hen is meer onderzoek nodig, er wordt ook gekeken naar het gebied waar ze vandaan komen. Ze komen uit Mosul, dus ik begrijp zelf niet waarom het zo lang moet duren. En ze zijn al minstens vijf keer van opvang naar opvang gesleept door het COA, dat is ook iets waar ik moeite mee heb.
Twee jonge Syrische jongens van 20 en 16 jaar zijn ook gevlucht. Ik heb ze eind vorig jaar ontmoet in Zaandam. De oudste, een hele gevoelige kunstzinnige jongen, moest in het leger van Assad. Hij kon het niet en is met zijn jongere broer gevlucht. Voordat ze vluchtten hebben ze voor hun ogen gezien dat hun moeder werd doodgeschoten en hun zus in brand stond. Gelukkig heeft de zus het overleefd, zij is nu met een andere zus in Libanon. Hun vader was niet in Syrië, hij werkt als taxichauffeur in Koeweit. Daar hoef je ook niet blij om te zijn. De taxichauffeurs worden uitgebuit door de rijke Koeweiti’s, ze moeten 24 uur per dag beschikbaar zijn, staan onderaan de ladder. Vader heeft niet de mogelijkheid om naar Nederland te komen.
De jongens hebben inmiddels een status en hopen dat zij hun zussen kunnen laten overkomen naar Nederland. Dat zal moeilijk worden omdat zussen en broers door de IND niet beschouwd worden als eerstegraads familie. In ieder geval ben ik blij dat deze jongens nu onder de hoede zijn van een fijne zakenrelatie van mij, die hen inmiddels beschouwt als zijn pleegzoons en samen met een Zaanse vrijwilligster zorgt dat ze zich hier, voorzover mogelijk, gelukkig voelen.
Deze mensen zijn nu veilig in Nederland, net als vele anderen. Maar nog veel meer Syriërs zijn nog daar, in Aleppo. En ook vele andere landen in de wereld zijn in oorlog. Deze mensen hoeven niet eens aan een leuke kerst te denken.
Sorry, het stemt me nu even verdrietig. In ieder geval wil ik jullie een hele fijne Kerst wensen en een goed 2017!
Wil jij ook de wereld een beetje mooier maken?
Ga dan, nog in de komende Kerstweek, vrijwilligerswerk doen, maakt niet uit wat, als je mensen er maar gelukkig mee kunt maken!
Mooie persoonlijke brief Anne, het raakt me ook wat je schrijft en het feit dat je naast je drukke werk er ook bent voor deze vluchtelingen en hun verhaal met ons deelt. Dank je wel, het verdiept de kerstgedachte.
Dank je voor je mooie reactie Karin!
Anne,
Ik voel met je mee. Maar eigenlijk kun je je elke Kerst wel bedroefd voelen. Al decennia lang is er zoveel ellende in de wereld. Armoede, oorlogen, aanslagen, natuurrampen, etc. Elk jaar zijn er weer miljoenen mensen die geen vrolijke kerst hebben. Maar het is net of het steeds heftiger binnenkomt bij mij naarmate ik ouder wordt. Nu zijn het vooral de gezichten van de kinderen in Aleppo en de verschrikkelijke beelden van een verwoeste stad die op mijn netvlies achterblijven. We mogen ons gelukkig prijzen dat we in een schitterend land als Nederland wonen. We moeten ons doodschamen dat we er maar niet in slagen om als ‘wit’ en ‘zwart’ in volledige harmonie naast elkaar te leven. Verdraagzaamheid is een groot goed, we hebben nog veel te leren van elkaar.
Vrijwilligerswerk zou eigenlijk verplicht moeten worden gesteld, hoe raar dat ook klinkt. Er zijn immers zo verschrikkelijk veel mensen die hulp nodig hebben. En er is gewoon geen geld om dit allemaal te bekostigen. Volgens mij zijn er veel vrijwilligerscentrales maar ontbreekt het plaatselijk soms aan efficiënte samenwerking en goede communicatie c.q. informatievoorziening om de vrijwilligers daar in te zetten waar het nodig is. Daar valt nog wel wat voordeel te halen.
Ik wens jou ook een hele fijne Kerst en alle goeds voor 2017!
Dank je voor je mooie reactie Jos! Ja inderdaad, als je ouder wordt lijkt het alsof het steeds harder binnenkomt, alsof je je meer en meer verantwoordelijk voelt om actie te ondernemen.
Beste Anne,
Ik deel je gevoel, ook al ken ik geen Styriërs van dichtbij. Nu ik dit schrijf denk ik ‘Waarom niet?’. Dank je voor jouw ‘eerlijk delen’ en je oproep tot het nemen van verantwoordelijkheid.
Hartelijke groet en een zinvolle Kerst gewenst…
Dank je wel Anke!
Helaas realiteit je stukje, Anne.
Zoveel ellende en onrecht.
Wens jou en een ieder een vreedzaam 2017
Dank je wel voor je reactie Marlies!
Hallo Anne,
Je brief grijpt mij aan…..iets om zeker bij stil te staan.
Ik wil jou en een ieder toch een fijne kerst en een vreedzaam 2017 wensen waarbij onze gedachten en daden zijn bij mensen die in moeilijke situaties zitten en ons hart gevuld is met dankbaarheid voor de vrede en vrijheid die wij hier mogen kennen.
Hartelijk dank voor je mooie reactie Jolanda!
Vrede op aarde, het hele jaar door!
Lieve Anne
Inderdaad de toestand in de wereld stemt verdrietig, het gevoel van kerst is ver weg , Vooral het gevoel dat de wapens geleverd blijven worden, de wapens raken nooit op en medogenloos worden de mensen neergknald. Wat mij ook verdrietig stemt is dst de mensen zo boos zijn, ongenuanceerde opmerkingen het wij gevoel is ver te zoeken.
Gisterenmorgen de oudere buuren uitgenodigd een warme morgen rondom het licht en de warmte van kaarsen en de boom. Onze mooiste kersdagen waren in Amsterdam met de prostituees en daklozen.laten we met z.n allen proberen in onze omgeving het licht te verspreiden en op onze wegen verbinding zoeken i.p.v haatzaaien.Wees een lichtdrager.
Ria Overmeer
Dank je wel Ria voor je mooie reactie.
Wat geweldig dat gebaar naar je buren!
En ik kan me heel goed voorstellen dat je een heel warm gevoel kreeg van het werk met de prostituees en daklozen in Amsterdam. Ik voel dat ook zo als ik aan het werk ben met de vluchtelingen en ook als ik bezig ben met fondsenwerving voor stichtingen die iets moois doen voor de wereld!
Ik begrijp en voel het ook zo, maar kan me helemaal vinden in de reactie van Jos Bergen. Ik weet nog mijn gevoel toen Obama president werd hoe geweldig was dat, nu zou de wereld er vast beter uit gaan zien. Helaas door alle eeuwen heen is er altijd oorlog en ellende geweest. Macht is grote drijfveer voor mensen om anderen vreselijke dingen aan te toe. Het komt idd meer binnen als je ouder wordt, maar elke dag weer probeer ik door mijn manier van leven liefdevol en vriendelijk naar mijn omgeving te zijn en hoop ik dat mijn druppel op die gloeiende plaat een hele grote olievlek wordt. ?
Prachtig Liesbeth, dank je wel!
Je boodschap komt direct binnen, en doet zijn werk in mijn zielenkast. Schuld en schaamte voor de veiligheid hier en de bijna letterlijke schreeuw om haven te bieden aan de lijdende gekwelde, ontwrichte gehavende mens. Het begint met niet wegkijken en compassie. Wij weten hier gemiddeld niet wat deze mensen moeten doorstaan aan gruwelijke martelingen geestelijk en fysiek. Deze mensen verdienen naast bbb zielenzorg. Het beste door mensen uit hun eigen kring.
Je oproep om hulp te bieden aan mensen in het algemeen en hoe dan ook is mooi, ik doe mee.
Dank je wel Els, voor je prachtige reactie!
Fijn dat je mee doet!