Na het VWO heb ik orthopedagogiek gestudeerd. Waarom? Ik heb destijds nog “oude stijl” sociale wetenschappen gestudeerd met een kandidaatsstudie pedagogiek. Als doctoraal studie koos ik voor orthopedagogiek, kort gezegd de pedagogiek van kinderen waar op een of andere manier iets mee is. De reden was dat ik al een aantal jaren als scouting vrijwilliger werkte met een Blauwe Vogel groep, een scouting groep voor kinderen met een beperking. Ik vond dat ontzettend leuk, want het deed een enorm beroep op mijn creativiteit. Ik vond het een uitdaging om het scouting spel toegankelijk te maken voor de kinderen, die vooral rolstoelgebonden waren en vaak functioneerden op een lager niveau dan hun leeftijd.
We gingen vaak met een grote groep vrijwilligers met de kinderen op stap. Bijvoorbeeld met de trein en de metro naar Artis. Dat bracht flink wat organisatie met zich mee, alleen al omdat je de NS moest laten weten dat ze met een brug moesten komen om de kinderen met rolstoel in de trein te krijgen en er weer uit. Op afspraak dus. Dan de trein uit en maar hopen dat de liften het overal deden, ook in de metro.
Het gebeurde inderdaad weleens dat je het metrostation wel in kon, maar er niet meer uit omdat de lift het weer eens niet deed en de roltrap ook niet, die we in dat geval nog weleens als alternatief gebruikten. Gelukkig hadden we altijd wel wat sterke jongens bij ons die zelfs kans zagen om een elektrische rolstoel de trap op te tillen. Kind eruit, die werd apart getild. Een heel avontuur met veel hilariteit natuurlijk. Wel met als gevolg dat je de met de NS afgesproken tijd terug niet haalde en er ergens iemand opgepiept moest worden om te zorgen dat we met zijn allen alsnog de trein terug in konden.
Je begrijpt dat dit mij te denken gaf over hoe toegankelijk de samenleving eigenlijk is voor iedereen “die niet voldoet aan het gemiddelde”. Dan gaat het niet alleen over de fysieke toegankelijkheid, daar is best wat aan te doen, zeker nu Nederland (na jaren discussies) het VN verdrag voor mensen met een beperking heeft geratificeerd. Het gaat ook over de sociale toegankelijkheid van instellingen en verenigingen. Niet allemaal staan deze open voor mensen met lichamelijke of verstandelijke beperkingen, mensen met psychiatrische problemen, met een andere etnische achtergrond en anderen die niet voldoen aan “de norm” (welke is dat eigenlijk?).
Het is dan ook mijn missie om ervoor te zorgen dat iedereen gelijkwaardig kan wonen en leven ongeacht beperking, huidskleur, geaardheid of etniciteit. Dat is mijn drijfveer in mijn werk als consultant voor gemeenten en zorg- en welzijnsinstellingen. Dat is ook mijn drijfveer als directeur voor de WWZ Academie. Ik leer zowel de organisaties als mijn studenten om te kijken naar de mens als geheel: Wat is de werkelijke vraag, waar worden mensen nu echt gelukkig van? En kijk daarbij breed en creatief naar alle mogelijkheden, niet naar belemmeringen!
Wil jij ook je missie leven?
Voel jij ook dat jij wilt doen wat je werkelijk te doen hebt in dit leven? En dat je mensen wilt helpen om te zorgen dat zij gelijkwaardig kunnen meedoen in de maatschappij? Vind je het belangrijk om werkelijk te luisteren naar de wensen van mensen?
Schrijf je dan snel in voor een van de opleidingen van de WWZ Academie, want op 5 maart 2018 starten de volgende online groepen voor de opleidingen Wmo consulent en Consulent Sociaal Domein. Kijk voor inhoud en prijzen op de website www.wmotraining.nl en schrijf je in!