De Raad van State heeft bepaald dat gemeenten een tegenprestatie kunnen opleggen in het kader van de Participatiewet. Op die manier staat het trouwens ook genoemd in de wet. Een verplichting voor gemeenten is er echter niet.

De vraag is wat mij betreft welk doel met de tegenprestatie wordt bereikt en of men dat doel niet voorbijschiet. Is de tegenprestatie bedoeld om echt mensen iets terug te laten doen voor de uitkering? Dan zijn er dus kennelijk taken die toch moeten worden uitgevoerd en waarvoor mensen betaald zouden kunnen worden. Of is het de bedoeling om mensen weer regelmaat in het leven te bieden als opstap richting betaald werk? Daarover kan ik niet veel terugvinden.

Er staat wel in de wet dat rekening moet worden gehouden met het vermogen van de uitkeringsgerechtigde om bepaalde taken uit te voeren. De mogelijkheid blijft dus om met de individuele omstandigheden van mensen, hun interesses en mogelijkheden rekening te houden. Als je toch de tegenprestatie wilt uitvoeren als gemeente, zorg dan dat mensen taken kunnen doen waar ze hun bed voor willen uitkomen. Maar accepteer dat een deel van het z.g. “granieten bestand” altijd zal blijven bestaan. In mijn volgende post zal ik vertellen over een pilot die door MEE is uitgevoerd, waarbij het doel was om juist mensen uit het granieten bestand weer te activeren.