De Centrale Raad van Beroep heeft aangegeven dat bij resultaatgericht indiceren concreet moet zijn welke activiteiten moeten worden verricht en met welke frequentie. Overigens heeft de CrvB voor de ene gemeente gesteld dat er ook bij moet staan in hoeveel tijd en voor de andere niet. Mijns inziens moet het resultaat voorop staan en is de tijd secundair, aangezien het laatste discussies kan opleveren tussen zorgverlener en cliënt.

Het benoemen van alleen het resultaat “een schoon en leefbaar huis” in de beschikking is onvoldoende. Het is ook onvoldoende om alleen te benoemen welke ruimte moeten worden schoongemaakt. De gemeente moet voortaan benoemen: Welke ruimten, wat moet er gedaan worden en met welke frequentie. Bijvoorbeeld: Iedere week: Stofzuigen gang, stofzuigen woonkamer, stofzuigen trap, stofzuigen overloop en stofzuigen slaapkamer, schoonmaken toilet beneden, schoonmaken badkamer en iedere twee weken afstoffen in de huiskamer. Dit is maatwerk per cliënt, want bij de één zal de badkamer meer aandacht nodig hebben en bij de andere de keuken of de woonkamer. Dit is afhankelijk van de mogelijkheden en belemmeringen van de betreffende cliënt.

Dit betekent meer werk in de verslaglegging en in de beschikking, dus meer administratieve lasten voor de gemeente. Aan de andere kant schept deze concretisering wel duidelijkheid voor zowel de cliënt als de thuiszorgorganisatie en de gemeente. Dit wordt nog wel een lastige voor gemeenten die de hulp bij het huishouden al georganiseerd hebben als een algemene voorziening, want dat is een voorziening die zonder indicatie beschikbaar is. Ik denk dat het in dat geval het meest praktisch is als de zorgverlener en de cliënt samen overeen komen wat er moet gebeuren om het huis schoon en leefbaar te krijgen en dat gezamenlijk vastleggen.