In de eerste nieuwsbrief van dit jaar hebben we het gehad over fysieke toegankelijkheid van de openbare ruimte en gebouwen. Alle organisaties worden nu door het VN verdrag inzake de rechten van personen met een handicap gedwongen om hun gebouwen aan te passen voor mensen met een beperking. Daarmee zijn we er echter nog niet, want het is ook nodig dat mensen een gebouw echt willen betreden en zich daar welkom voelen. Ik denk dan aan gebouwen van verenigingen en dorpshuizen. Veel verenigingen hebben hun activiteiten opengesteld voor mensen met vooral een fysieke of verstandelijke beperking en dat is fijn. Er zijn ook verenigingen die daar nog over twijfelen en veel beren op de weg zien. Voor mensen met psychiatrische problemen is het zo mogelijk nog lastiger om daar binnen te komen. Enerzijds vinden vrijwilligers het moeilijk om met hen om te gaan, anderzijds vindt deze doelgroep het moeilijk om de drempel over te stappen.

Verenigingen en andere vrijwilligersorganisaties geven dan ook aan dat zij best wat willen doen voor mensen met beperkingen van verschillende aard, maar dat zij behoefte hebben aan ondersteuning vanuit de instellingen waar mensen wonen of in behandeling zijn.

Uit de onderzoeken over sociale toegankelijkheid, die ik voor MEE Noordwest-Holland heb uitgevoerd voor de gemeenten Uitgeest en Castricum is gebleken dat veel mensen met een beperking denken dat er voor hen geen aanbod is in hun gemeente, terwijl er best het nodige voor hen wordt georganiseerd. Op een of andere manier is er onvoldoende een match tussen vraag en aanbod. Verder geven mensen met beperkingen aan dat zij vervoersproblemen en financiële problemen ervaren. Vervoersproblemen blijken goed op te lossen omdat vrijwilligers bereid zijn hen op te halen en thuis te brengen. Wat de financiële belemmeringen betreft blijkt dat het overgrote deel van mensen met een beperking niet op de hoogte is van het gemeentelijke minimabeleid, noch van het Jeugdsportfonds en het Jeugdcultuurfonds, waarmee zij een bijdrage kunnen vragen in de kosten van contributie, sportkleding en andere zaken. Er ligt dus nog een schone taak voor gemeenten en verenigingsondersteuners!